De regenwurm

Der was ais ‘n wurm dij uut ‘n bedaauwde boeskool kroop en dou was e geboren. De wurm huil veul van de regen en nuimde zok regenwurm. Op ‘n dag kroop de regenwurm tou de grond uut. Hai zag ‘n appel, riep en rood, aan de onderste takke van ‘n appelboom hangen. "Dij wil ik hebben," fluusterde hai.

Hai was bange dat aine ‘t heuren zol en hom dij appel veur de neuze vortnasjen. "Daor wil ik ‘n tunnel dwaars deurhin boren." Mor dij appel hong veuls te hoog veur de wurm en bie d' stam opklimmen was veuls te gevaorlijk. As ‘n vogel dat zain zol... Wat veur vrezelks zol der din nait gebeuren... O, o, hai dus der nait aan dinken.

De regenwurm kroop as de weerlicht de grond in. "As ik nou ais stiekom bie ‘n mussie op de rogge klim? Din kin e mie nait zain. En as e in de boom vlogt, kin ik mooi op dij rode appel zitten gaon en mie ‘n sappige tunnel boren." Dou de regenwurm dat opbedocht haar, glee e veurzichtig deur zien gange hin naor boeten.

Mor de muzzen trippelden en deden en wupden as pingpongbalen. En wat de regenwurm ok dee, hai kreeg ‘t nait veur nander om bie aine van heur op de rogge te kroepen. Inains ston der ‘n swaarde liester mit ‘t koppie schaif op ‘t grasveld. Zo dreumerg dat e wel verlaifd wezen mos. En dat was e ook.

Hai dee zien golden snaoveltje open en begunde te zingen. Lange, lange riedels kwammen der uut zien keeltje. En overaal zongen der vogels mit hom mit. De haile wereld leek wel vol verlaifde vogels. De regenwurm glee veurzichies naor de liester tou, gain grasspiere bewoog. Hai kroop bie de liester op de rogge zunder dat dij der wat van vernam.

En de regenwurm wachtde geduldig tot e opvlaigen zol. Eerst nao vief menuten spraaidde de liester zien vleugeltjes uut en vloog jubelnd naor de boom. Mor och, dat was ook wat... Hai ging zitten op d' alderhoogste takke dij der in de boom te vinden was, hoog in ‘t toppie en floitde mit lange trillers zien schitternd laifdeslaid wieder.

De regenwurm keek omdele en zag de rode appel tussen de blaoren deur glimmen. "Dat wil net," zee e zachies. Hai luit zok bie de liester van de rogge ofglieden. En plomp, daor vuil e. Mor och, net bie de appel langes, bams op de grond. Wat was e verschrikt en wat was e van de wieze. Zo rad as e kon kroop e de grond weer in.

Daor was e vaailig. "Ik perbaaier ‘t nog ‘n maol," zee e in ‘t leste driest. En dat dee e. Hai wachtde tot de liester beneden was en klom weer stiekom bie hom op de rogge. Vanneis ging de vrolijke zanger in ‘t toppie van de boom zitten.

De regenwurm luit zok valen en weer vuil e op de grond. De regenwurm was ‘n taoie rakker... "Drei maol is scheepsrecht," zee e. Veur de daarde maol luit de regenwurm zok mitvaoren. Mor de liester vloog regelrecht naor zien plekkie in de boom. De regenwurm keek stief naor de appel.

As e nou goud naor dij appel keek, meschain kwam e din wel beter terechte... en dat kwam e ook. Persies bie ‘t steeltje langes op ‘t rode wankie. Mor veul gelok haar e nait, dij aarme regenwurm. Net op ‘t zulfde ogenblik plokde ‘n wichie mit heur mollige haandjes de appel van de boom. Ze beet der vort in.

Ze was zo sloekig dat ze de wurm nait zag en mit ophapde. "Bah," zee ‘t wichie. Mor ‘t was al te laot. De regenwurm glee in twei stokken in heur maoge.

 

schriefster: Gré van der Veen