“Mama,” zee kleine Gup op ’n dag. “Ik wil ’n goldvis worden!

Die bint zo groot en mooi oranje! Dat wil ik ok”.

Ik gao direct op zuuk naor iene die mij helpen kan,” zee kleine Gup beslist. “Weet ie dat wal zeker?” vreug mama Gup, “want goldvissen zwemt in een …”.

Maor kleine Gup heurde het al niet meer.

Al gauw kwam kleine Gup meneer Slak tegen. “Moi meneer Slak! Weet ie hoe ik een goldvis worden kan?” “Nee,” zee meneer Slak, “maor waorum zulden ie dat willen? Goldvissen zwemt in een ….”

Maor kleine Gup was alweer wegzwömmen.

“Weet ie hoe ik een goldvis worden kan?” vreug Gup aan Stiekelbaors, die mooie stienties an ‘t verzameln was.
“Nee,” zee Stiekelbaors, “maor waorum wil ij dat? Goldvissen zwemt in een …” Maor kleine Gup was alweer wegzwömmen.

Vrouw Wörm was net in de tuun bezig, toen kleine Gup langskwam. “Hallo! Weet ie hoe ik een goldvis worden kan?” Vrouw Wörm schudde met heur koppie. “Maor waorum een goldvis, Gup? Goldvissen zwemt in een …” Maor kleine Gup was alweer wieder gaon.

Kleine Gup zwöm hen de oppervlakte. Misschien was daor iene die hum helpen kun! Underweg kwam e Kikker tegen, maor die wus ok niet wat e doen mus! “Maor kleine Gup, waorum een goldvis?” zee Kikker. “Goldvissen zwemt in een …” Maor kleine Gup heurde het niet, hie was al weer vertrökken.

Kleine Gup vreug het an Eend, maor die wus het ok niet. Hie zee allennig: “Maor kleine Gup, een goldvis wil jij echt niet worden, heur! Een goldvis zwemt in een …” 

Maor kleine Gup wus zeker dat e een goldvis worden wol, dus luusterd’e niet.

Kleine Gup gung het nog een keer preberen. Bij de waterjuffer, want die wet altied alles.

Waterjuffer dacht ies diep nao en vreug: “Waorum wil ie een goldvis worden?” Gup zee: “Die bint zo groot en mooi oranje, dat wil ik ok.” “Maor kleine Gup, ie weet toch:  Goldvissen zwemt in een KOM!” zee Waterjuffer.

Nog nooit zwöm Gup zo snel hen huus. In een kom!? Maor dat wol e niet! Hie zwöm zo hard as e kun. “Mama,” reup Gup toen e in huus kwam, “ik blief gewoon Gup, want goldvissen zwemt…” ”In ’n kom,” zee mama. “Aj nou direct naor mij luusterd hadden…” Kleine Gup zuchtte, want mama har geliek. “Het gef niks kleine Gup, nou weet ie dat veur de volgende keer.” Mama gaf kleine Gup een knuffel en zee: “Ik bin bliede daj gewoon mien kleine Guppie blieft.”

Einde