De grote verrassing
Deur:
Alysha Vorsteveld
Lisa Arling
Kay-Lee Wubkes
‘Nog ien nachie slaopen en dan bin’k jaorig,’ zeg ’t baby-eulifantie. ‘Wie zult er allemaol op mien feesie kommen? En zul der ok een verjaordagstaort weden?’
Mama Eulifant möt lachen en zeg: ‘Maok je daor nou maor gien zörgen um. Dat komt vast allemaol wal goed.’
Mama Eulifant giet op bezuuk bie de giraffes.
‘Moi,’ zeg ze, ‘ik heb een mooi plannegie. Mien baby-eulifantie is mörgen jaorig en het lek mij schier um een verrassingsfeesie te geven. Wil jullie wat moois metnimmen veur op ’t feest?’
‘Jao, vanzölf wil wij dat!’ roept de giraffes. ‘Wij nimt de slingers wal met, want die kun wij met oeze lange nakken gemakkelijk ophangen.’
As mama Eulifant bij de zebra’s ankomt en ze van heur plannegie vertelt, roept die enthousiast: ‘Wauw, da’s een mooi ideegie, zu’n feest. Wij hebt al even naodacht en wij nimt grote reuzenballonnen met.’
‘Wat supermooi dat jullie allemaol metdoet,’ zeg mama Eulifant. ‘Tot op het feesie!’
De aopen bint al drok an ’t bakken as mama Eulifant heur slurf deur het lösstaonde raom hen stek.
‘De taort is feilijk veur een aander,’ roept de aopen, ‘maor wij zult hum metnimmen naor ’t feesie van baby-eulifant.’
‘Da’s slim lief van jullie,’ röp mama Eulifant, ‘dan zie ik jullie op ’t feesie.’
As mama Eulifant bij de panda’s komt, weet die nog van niks. Gauw vertelt mama Eulifant van ’t verrassingsfeesie.
‘De giraffes zörgt veur de slingers, de zebra’s veur de ballonnen, de aopen bakt een taort en heb jullie al wat in gedachten?’
De panda’s moet zuchten: ‘Tja, weet jij zölf niet nog wat, mama Eulifant?’
‘Wil jullie de feesthoedties en de toeters metnimmen?’ vrag mama Eulifant.
‘Ja, dat is goed,’ zegt de panda’s, ‘laot dat maor an oes over.’
As mama Eulifant bij ’t waoter van de nijlpeerden ankomt, heurt ze meziek. Ze rop: ‘Wat een mooie meziek. Wil jullie die ok metnimmem naor ’t feesie van mien baby-eulifantie?’
‘Jao, zeker wal,’ roept de nijlpeerden, ‘dat doe wij geern.’
‘Super! Tot mörgen!’ röp mama Eulifant.
‘Wij hebt er zin in,’ roept de nijlpeerden heur nog nao.
Alle dieren bint op tied en elkenien hef alles metnummen wat ze beloofd hebt: taort, slingers, ballonnen, feesthoedties, toeters en vanzölf de mooie meziek.
Maor… ’t baby-eulifantie begunt te schreien: ‘Ik zie hielemaol gieniene op mien feesie,’ snikt e, ‘volgens mij bint ze mij vergeten.’
Op dat ogenblik begunt mama Eulifant achteroet te tellen: ’Drie… Twie… Ien…’
‘Verrassing!!!’ roept alle dieren.
Bliede kek het baby-eulifantie um zuch hen.
‘Wauw, wat een verrassing!’ röp ze dolgelukkig.
As elk een stukkie taort eten hef, zet de nijlpeerden de meziek an. Nao een paor minuten is alleman an ’t swingen op de dansvloor en ’t baby-eulifantie möt lachen en denkt: ‘Dit was wal een hiel grote verrassing!’
Einde